Беҙҙең өйҙә алты ҡыҙ бар:
Ләлә, Милә, Гөлгөнә,
Гөлнәзирә, Гөлсөм, Дилә,
Мин — малай бер генә.
Таштай ныҡ бул, ти атайым,
Ташбулат бит исемем.
Унан ҡала өйөбөҙҙә
Икенсе ир кеше мин.
Алты ҡыҙ әсәй янында
Йөрөйҙәр сыр-сыу килеп.
Атай менән икәүләшеп
Ҡарап торабыҙ көлөп.
Әсәй: «Ҡыҙҙар — ҡунаҡ ҡына,
Ғүмер бик тиҙ уҙа, — ти. —
Улар осоп сығып киткәс,
Һин булырһың хужа», — ти.
«Бер бурыс бар, — ти атайым,
— Ир-егеткә тағы ла.
Баҫырһың ҡаялай булып
Тыуған илдең һағына».
Алты ҡыҙ осоп киткәндә,
Тороп ҡалырмын ерҙә.
Таянһындар әйҙә миңә.
Миңә — «баһадир ир»гә!
